Mimo, że Franklin Delano Roosevelt cierpiał na chorobę Heinego - Medina był jedynym w historii Stanów Zjednoczonych prezydentem wybieranym aż czterokrotnie (1932, 1936, 1940, 1944). Ten najwyższy urząd piastował przez dwanaście lat.
Urodził się w 1882 roku. Karierę polityczną rozpoczął w wieku dwudziestu ośmiu lat, kiedy został senatorem stanu Nowy Jork. W latach 1928-32 był gubernatorem tego stanu. W wyborach na prezydenta w 1932 roku został wysunięty jako kandydat Partii Demokratycznej. Otrzymane rok później od Kongresu wielkie pełnomocnictwa, jakich nie miał dotąd żaden jego poprzednik, umożliwiły mu wprowadzenie reform gospodarczych i społecznych. Roosevelt wprowadził system Nowego Ładu, przewidujący udział władz państwowych w organizacji przemysłu, pomoc finansową dla zubożałych farmerów, podjęcie na dużą skalę robót publicznych, takich jak: budowa dróg, regulacja rzek, elektryfikacja wielkich obszarów, nadzór nad bankami, pomoc dla rolnictwa. Zaplanowane reformy wprowadził Roosevelt tuż po wygranych wyborach, w ciągu trzech miesięcy (tzw. sto dni Roosevelta). Nowy Ład oznaczał niewątpliwie rozpoczęcie interwencjonalizmu państwowego w życie gospodarcze, a tym samym bezpowrotny koniec liberalizmu gospodarczego. Dzięki niemu przezwyciężona została recesja gospodarcza, Stany Zjednoczone szybciej wyszły z kryzysu. Franklin Delano Roosevelt był kontynuatorem polityki izolacjonizmu oraz zwolennikiem zachowania dobrych stosunków z ZSRR. Zabiegał także o ograniczenia niebezpieczeństwa ze strony Niemiec i Japonii. W 1941 podpisał wraz z Churchillem na pokładzie brytyjskiego pancernika "Prince of Wales" Kartę Atlantycką, która określała zasady polityki zagranicznej obu mocarstw, a więc wyrzeczenie się podboju obcych ziem, prawo każdego narodu do suwerenności i wyboru odpowiadającej mu formy ustroju oraz rządu, pokojową współpracę państw na równych prawach, wyrzeczenie się po zakończeniu II wojny światowej stosowania przemocy. Przełomowym dniem w historii Stanów Zjednoczonych, a zarazem w życiu samego prezydenta, był 7 grudnia 1941 - dzień japońskiego ataku na amerykańską bazę w Pearl Harbor. 8 grudnia Roosevelt wystąpił przed Kongresem i wymógł na nim wypowiedzenie Japonii wojny, co oznaczało koniec polityki izolacjonizmu. Oto fragmenty jego przemówienia do kongresmanów i narodu:
    "Wczorajszy dzień, 7 grudnia 1941 roku, jest datą, która pozostanie naznaczona pieczęcią hańby. [...] Ufając sile naszej armii i bezwzględnej determinacji naszego narodu, możemy jedynie zwyciężyć. Tak nam dopomóż Bóg".
Tym samym Stany Zjednoczone przystąpiły do wojny, co przesądziło o ostatecznej klęsce państw Osi. Z upoważnienia Kongresu Roosevelt był dysponentem pożyczki Lend-Lease Act, z której 50 mld dolarów przekazał członkom koalicji antyhitlerowskiej. Franklin Delano Roosevelt brał udział w opracowaniu założeń Karty Narodów Zjednoczonych, a także w spotkaniach aliantów m.in. w Jałcie na Krymie, gdzie ustalono nowy porządek, jaki panować miał w powojennym świecie. Prezydent nie doczekał końca wojny i zmarł 13 kwietnia 1945 roku. Zastąpił go dotychczasowy wiceprezydent Harry S. Truman.