Niemieckie Samochody pancerne

SdKfz 221 Lekki samochód pancerny,  zaprojektowany w 1934 roku. W projekcie wykorzystano podwozie samochodu osobowego sPkw 1 Horch 801. Bryła nadwozia samochodu została zbudowana z płyt pancernych o grubości 8 mm, zastosowano nowy układ kierowniczy, niezależne zawieszenie każdego koła, hamulec hydrauliczny oraz nowy system chłodzenia silnika. W ruchomej wieżyczce zamontowano karabin maszynowy MG 34. Jako dodatkowe uzbrojenie dowódca mógł posiadać karabin przeciwpancerny kalibru 7,92 mm, który był przewożony wewnątrz samochodu. W 1942 roku poddano te pojazdy gruntownej przebudowie montując na nich działka przeciwpancerne kalibru 28 mm. Produkcja seryjna zakończyła się liczbą 339 samochodów.
SdKfz 222 Powstał jako wersja rozwojowa swego poprzednika. Zastosowano w nim jako główne uzbrojenie działko 2 cm KwK 30 L/55 oraz km MG 34. Zmodyfikowano siatkę przeciwodłamkową na wieży. Od 1942 roku samochody montowano na innym podwoziu z mocniejszym (3,8 litra) silnikiem. Opancerzenie czołowe zwiększono z 14,5 do 30 mm. Produkcja seryjna trwała od 1935 do 1943 roku. Zbudowano łącznie 989 tych pojazdów.
SdKfz 231 (6x4) W 1929 roku firma Daimler - Benz przeprowadzała próby wojskowe z podwoziem G-3. Na podwoziu zamontowano nadwozie zaprojektowane przez firmę Deutschen - Werke AG, które zbudowane było z płyt pancernych o grubości 8-14,5 mm. Samochód oznaczony symbolem G-3 (p) uzbrojony był w karabin maszynowy MG-13 zamontowany w obrotowej wieży. Po wprowadzeniu ulepszeń np. mechanizmu rewersowego, samochód otrzymał symbol G-3 a. Równocześnie  trwały prace badawcze nad samochodem pancernym w firmie Bussing-NAG (testowano podwozie M-206) oraz w firmie Magirus (testowano podwozie MG-31). Na wszystkich podwoziach badano nadwozie zaprojektowane w firmie Deutschen-Werke AG. W ostatecznej wersji, w wieży zamontowano działko 2 cm KwK 30 i karabin maszynowy MG-13, w wersji Daimler-Benz po stronie kierowcy zamontowano drugi MG-13. Samochody seryjne nie posiadały jednak drugiego karabinu maszynowego. Pierwsze samochody dostarczono wojsku w 1932 roku, a produkcja została zakończona w 1936 roku.
SdKfz 231 (8x8) Korzystając z doświadczeń przy budowie podwozi do ciężkich samochodów pancernych w latach 1927-1929 opracowano nowy typ podwozia NAG „GS". Opracowany samochód pancerny nosił oznaczenie Versuchskraftfahrzeug Kfz 623. Nadwozie było wzorowane na nadwoziu ciężkich samochodów pancernych z napędem na sześć kół. Podwozie „GS" posiadało osiem kół niezależnie zawieszonych, resorowanych resorem piórowym (dwa koła na jeden resor). Do napędu wykorzystano silnik "L8V". Zainstalowano także mechanizm resorowy umożliwiający jazdę do tyłu z tę samą ilością biegów. Nadwozie składało się z płyt pancernych o grubości 8-14,5 mm. W wieży zainstalowano MG-34 oraz działko 2 cm KwK 30. Oficjalna nazwa samochodu - Schwere Panzerspahwagen 8-Rad, SdKfz 231. Produkcja seryjna rozpoczęła się w 1935 roku a zakończyła w 1942 roku zbudowaniem 607 samochodów.
SdKfz 232 (6x4) Samochód pancerny w wersji łączności radiowej, uzbrojenie jak w wersji SdKfz 231. Dodatkowo zamontowano antenę poręczową.
SdKfz 234/2 (8x8) PUMA  Ciężki samochód pancerny SdKfz 234 został opracowany jako nowy model samochodu na podwoziu typu "ARK". Nadwozie zasadniczo podobne od nadwozia ośmiokołowego SdKfz 231. Zastosowano doskonały silnik dieslowski „Tatra 103". Jako główne uzbrojenie postanowiono zamontować działo 5 cm KwK 31 oraz sprzężony MG-42. Uzbrojenie odnawiane było przez osłonę typu „Saukopfblende" Wieża o całkowicie zmienionym obrysie i kształcie była obracana o 360°. Produkcja samochodu Schwere Panzerspahwagen (S cm), Sd.Kfz 2342 lub „Puma" rozpoczęła się we wrześniu 1944 r. zbudowano 101 samochodów. Opracowano także wersję SdKfz 234/1 uzbrojoną w działko 2 cm KwK L55 umieszczone w otwartej wieży zbudowanej z blachy pancernej o grubości 10 mm.  W czerwcu 1944 uruchomiono także produkcję wersji SdKfz 234/3 uzbrojonej w działo 7,5 cm KwK 51 L14. Samochody te budowano  dla kampanii samochodów pancernych w dywizjach pancernych
SdKfz 232 (8x8) Samochód łączności radiowej wyposażony dodatkowo w radiostację FuG 12 oraz w antenę poręczową. Od maja 1940 roku z przodu samochodu zainstalowano dodatkową płytę pancerną grubości 8 mm. Późniejsze samochody łączności radiowej w miejsce anteny poręczowej otrzymały antenę prętową.
.SdKfz 233 (8x8)Trzeciego grudnia 1942 roku zapadła decyzja o zbudowaniu 75 ciężkich samochodów pancernych 8-Rad SdKfz 231 uzbrojonych w działo 7,5 cm StuK L/14. W tym celu zdemontowano wieżę oraz górną płytę pancerną, w ten sposób stanowisko załogi było odkryte od góry. Działo zainstalowano na przedzie kadłuba, jarzmo umożliwiało ruchy działa w pionie od -10° do + 12° i w poziomie + 12°. W trakcie produkcji seryjnej montowano dodatkowe blachy pancerne grubości 15 mm osłaniające stanowisko bojowe. Do października 1943 r. zbudowano 109 samochodów SdKfz 233 oraz przebudowano 10 seryjnych SdKfz 231.
SdKfz 260 Samochody Sd. Kfz 260 i 262 budowane były jako samochody radiowe dla jednostek pancernych i zmotoryzowanych. SdKfz 260 posiadał silnik o pojemności 3500 dm. Samochody posiadały także inne zestawy radiowe. 260 zestawy FuG 7 i FuG Spr r "a", 261- FuG 6, 12 i FuG Spr Gr "a". Zbudowano 493 samochody.
SdKfz 263 (8x8) Ciężki opancerzony wóz dowodzenia powstały na bazie SdKfz 231. W nadbudówce zamontowano MG-13, poza anteną poręczową zainstalowano antenę teleskopową. Łącznie wszystkich wersji zbudowano 928 egzemplarzy.